Gdynia psycholog – badania psychologiczne i pomoc psychologiczna

Wyniki badań potwierdziły wpływ słów określających niedokładnie kształty na efekty pamięci. Wpływ ten wyrażał się w statystycznie istotnej przewadze błędów polegających na upodobnieniu do desygnatów słów nad innymi błędami. Okazało się, że analogiczną rolę spełniają słowa określające niedokładnie barwy i wielkości, co sugeruje, że występująca tu prawidłowość ma charakter bardziej ogólny. Wskazuje na to również fakt, że omawiany wpływ słów uwidocznił się we wszystkich badanych grupach dzieci w wieku od 3 do 14 lat. Niewątpliwe wydaje się twierdzenie, że jeśli desygnaty słów określających przedmiot obrazowego spostrzeżenia są odmienne od tego przedmiotu, to wówczas wpływają one na kierunek zniekształceń efektów pamięci (następuje upodobnienie do desygnatów słów).

Czytaj dalej Eksperymenty z percepcją – ciąg dalszy

Z tych krańcowych przykładów nie należy jednak wysnuwać wniosku, że środowisko społeczne jest czynnikiem decydującym o rozwoju psychicznym dziecka. W normalnych warunkach bowiem wpływ środowiska- podobnie jak innych czynników rozwojowych – nie jest czymś stałym i niezmiennym, co by niezależnie od innych czynników w sposób fatalistyczny przesądzało o kierunku i granicach rozwoju człowieka. Samo środowisko społeczne jest historycznie zmienne, kształtuje się, rozwija, przechodzi różne przeobrażenia w toku historycznego rozwoju ludzkości, zmienia się w zależności od rozwoju sił wytwórczych i stosunków produkcyjnych w poszczególnych formacjach społecznych. Poza tym żadne środowisko społeczne nie jest jednolite, istnieją w nim zawsze siły sprzeczne, trw.a wałka między nowymi, twórczymi, postępowymi treściami a tym, co stare, co się już przeżyło i co przeszkadza dalszemu rozwojowi społecznemu. To wszystko, oczywiście, nie odbywa się poza ludźmi, niezależnie od nich – przeciwnie, głównymi uczestnikami tego procesu rozwojowego są właśnie ludzie, którzy nie tylko podlegają wpływom swego środowiska, ale biorąc udział w procesie przemian społecznych, sami wpły wają na jego kształtowanie się.

Czytaj dalej Wpływ środowiska na dziecko

Jedną z bardziej widocznych oznak starości jest sy stematyczne zmniejszanie się zakresu interakcji spo łecznych. Psychologowie i socjologowie pracując w dziedzinie gerontologii poświęcili temu zjawisku wie le uwagi (5). Najwyraźniejszym przykładem są ludzi przerywający całkowicie lub częściowo pracę zawodo wą. Zakończenie pracy zarobkowej lub zmniejszeni przeznaczonego na nią czasu powoduje liczne konsek wencje. Człowiek nie ma już tak wielu kontaktó z kolegami i współtowarzyszami pracy i rzadziej bierz udział w różnych zajęciach społecznych, związanyc uprzednio z pracą zawodową. Utrata lub zmniejszeni kontaktów zawodowych wpływa na osłabienie więź przyjaźni. Utrudnione bywają również kontakty z ro dziną: zdarza się, że dzieci i krewni emerytów miesz kają w większych odległościach, zwłaszcza tam, gdzi istnieje duża migracja ludności. Okazje do odwiedzi stają się rzadsze. Proces ten ma charakter jakby świa domego wysiłku ludzi starszych, aby swą zmniejszon nergię i możliwości skierować na mniejszą liczbę ale ażniej szych czynności i uchylać się od żądań, którym ie mogą sprostać lub których nie chcą wypełniać. Stosowane często praktyki społeczne w postaci prze- isów dotyczących przejścia na emeryturę, ograniczo- ego okresu pełnienia funkcji urzędowych, limitów ieku i innych norm sprzyjają temu zachowaniu, cha- akterystycznemu dla ludzi w podeszłym wieku. Po- óbnie działa to, iż otoczenie oczekuje od ludzi star- zych określonego typu życia i sposobu zachowania się. tarego typu instytucje przeznaczone dla niedołężnych ‚udzi starych i dla psychicznie chorych, doprowadzając ’o absurdu izolację od otoczenia i zapewniając jedynie piekę, zamiast pomocy w reorganizacji ich życia, rzyśpieszają w sposób nie zamierzony ich wycofywa- ie się z życia społecznego (por. rozdz. VI, s. 185). becnie stosuje się częściej nowoczesną terapię i reha- ilitację.

Czytaj dalej Wycofywanie się z życia

Społeczeństwo i jego środowisko naturalne są z sobą ściśle związane. Na przykład: w przeciwieństwie do społeczeństw śródlądowych (takich jak Czechy) społeczeństwa żyjące w pobliżu dużych zbiorników wodnych (takie jak Wielka Brytania) stają się narodami żeglarskimi. Pierwsze osady miejskie powstawały „przy skrzyżowaniach dróg”: nad brzegami rzek, mórz i oceanów oraz w pobliżu przełęczy górskich.

Czytaj dalej ŚRODOWISKO NATURALNE

Jednakże większość teoretyków osobowości nie uwzględnia nawet tego, iż istnieją takie psychologie, jak Abhidhamma. A jeśli nawet te psychologie zwróciłyby ich uwagę, to najprawdopodobniej większość teoretyków odniosłaby się z zastrzeżeniami do ich trafności pod każdym względem. Na przykład, z punktu widzenia behawiorysty, takie psychologie, jak psychologie Wschodu winny być odrzucone ze względu na swój introspekcyjny i fenomenologiczny charakter. Stanowisko behawiorystyczne zakłada, iż wewnętrzne doświadczenie nie może być badane w sposób naukowy, a zatem psychologia nie może opierać się na introspekcji. Behawioryzm od zarania wiódł walkę z titchenerowskimi introspekcjonistami, którzy przyjmowali założenia zupełnie podobne do założeń Abhidhammy, że świadomość jest bezpośrednio obserwowalna i składa się z dających się opisać elementów oraz że zadaniem psychologa jest analizowanie ich. Wyrażając stanowisko behawiorystów Watson (1913) występował z wyraźną krytyką introspekcjonistów, którym przypisywał zastępowanie „świadomością” tego, co było poprzednio określane jako dusza: „Wydaje się, że nadszedł już czas, gdy psychologia musi odrzucać wszystko to, co odnosi się do świadomości, i nie należy się dalej łudzić, że przedmiotem obserwacji psychologii są stany psychiczne” (s. 163). Antyintrospek- cyjne nastawienie z pewnością skłaniałoby behawiorystów do przeciwstawiania się wartości i zasadności psychologii Wschodu.

Czytaj dalej Nowoczesna psychologia a starożytna psychologia Wschodu

Ustaliliśmy, iż osobowość definiowana jest za pomocą specyficznych pojęć stosowanych w danej teorii, przyjętych jako te, które adekwatnie i w sposób pełny opisują czy wyjaśniają zachowania człowieka. Ustaliliśmy także, iż teoria składa się ze zbioru powiązanych ze sobą założeń dotyczących zjawisk empirycznych, którymi zajmuje się dana teoria, oraz z definicji empirycznych, które umożliwiają przejście od abstrakcyjnych koncepcji do obserwacji empirycznych. Teoria osobowości musi być zatem zbiorem założeń odnoszących się do zachowań człowieka, a także zawierać niezbędne definicje empiryczne. Teoria powinna być również stosunkowo ogólna: umożliwiać wyjaśnianie i wyprowadzanie przewidywań dotyczących szerokiego zakresu ludzkich zachowań: obejmować wszelkie aspekty zachowań, które mogą być uznane za ważne z punktu widzenia funkcjonowania jednostki.

Czytaj dalej TEORIA OSOBOWOŚCI

W Ameryce jest wielu psychologów egzystencjalnych, ale ich poglądy wywodzą się w dużej mierze z poglądów Binswangera oraz innych europejskich psychologów i psychiatrów. Jednym z najbardziej żarliwych amerykańskich wyrazicieli egzystenc- jalizmu jest Roiło May, a napisane przez niego początkowe rozdziały książki Existence (Egzystencja) (May, Angel i Ellenberger, 1958) oraz jego książka Existential psychology (wyd. drugie, 1969 – Psychologia egzystencjalna) są dla psychologów amerykańskich podstawowym źródłem wiedzy o egzystencjalizmie.

Czytaj dalej Dziedzina fenomenologii i egzystencjalizmu

Regulatory społeczne, tak jak omawiane one były przez nas poprzednio, nie są czynne zazwyczaj w izolacji, same przez się i dla siebie. Zasadniczo są one uwikłane stale w pewien kontekst życia społecznego. Jest wprawdzie faktem, na który zwróciliśmy już uwagę, że niektóre z nich mają pretensje do charakteru „absolutnego”. Nie wymagają, a nawet nie dopuszczają osobnego motywowania i usprawiedliwiania. Ale i one są przecież, w ramach praktyki życia społecznego, w pewien sposób komentowane. Jest jednak pomiędzy regulatorami wiele takich, które wymagają pewnego poparcia, pewnych przemawiających za nimi argumentów. Argumenty te w pewnych wypadkach, jeżeli nawet nie są uznawane za niezbędne, traktowane są jako użyteczne wzmocnienie ich i potwierdzenie słuszności ich zleceń. Wszak każdy wie o tym, przez jak długie okresy rozwoju społeczeństw ludzkich moralne nakazy były popierane rzekomą wolą bogów. W wielu wypadkach opierało się i opiera jeszcze różne przepisy na doświadczeniu przeszłych pokoleń. W innym wypadku tłumaczy się konieczność stosowania się do danych regulatorów pożytkiem społeczeństwa itd.

Czytaj dalej KSZTAŁTOWANIE SIĘ REGULATORÓW SPOŁECZNYCH CZ. II

Psychopatologia jest nauką o zaburzeniach psychicznych. Często też pozostaje w użyciu określenie „psychopatologia ogólna” na oznaczenie tego działu nauki, który zajmuje się opisem poszczególnych objawów zaburzeń psychicznych, ich klasyfikacją i wyjaśnianiem znaczenia używanych nazw. Psychopatologia ogólna jest więc podstawą psychiatrii klinicznej (psychopatologii szczegółowej), tj. nauki o chorobach psychicznych.

Czytaj dalej Psychopatologia życia codziennego: wyjaśnienia terminologiczne

Każdy proces chorobowy jest związany ze zmianami emocjonalnymi pacjenta: na przykład kłopoty z woreczkiem żółciowym wywołują nie tylko ból fizyczny, ale także spowodowany chorobą nastrój przygnębienia i niepokoju – niekiedy bardzo poważny – o jakość życia zmienionego przez nękające niedomaganie. Dlatego właśnie twierdzę, że nie można mówić o czymś takim, jak medycyna per se, to znaczy o czymś dotyczącym tylko i wyłącznie cięć chirurgicznych czy nowych szczepionek. Mówiąc o medycynie, trzeba brać pod uwagę człowieka jako zintegrowaną całość, a więc nie tylko jego ciało, ale także psychikę. W doprowadzeniu pacjenta do zdrowia niezwykle istotne jest zadbanie o jego dobrą kondycję emocjonalną. Czynią to zwykle, mimo iż nie są w tym kierunku wystarczająco kształcone, pracujące w placówkach opieki zdrowotnej pielęgniarki.

Czytaj dalej MUSICA MEDICA W ODDZIAŁYWANIACH ZDROWOTNYCH